خطبه نخست :

سپاس خداوند را و سپاس وسپاس دگربار او را که ما را  هدایت نمود و خودمان هدایت نمی شدیم اگر او ما را هدایت نمی کرد. و توفیق و توکل و توسلم تنها به او است. و گواهی می‌دهم که معبودی جز الله نیست، یگانه است و شریک ندارد. به نشانه ی اقرار به خداوندی اش و تحقیر کسانی که او را انکار کرده و به او کفر ورزیده اند. و گواهی می‌دهم که سرورمان محمد صلوآله وسلم رسول او، تا چشمی ببیند و گوشی بشنود [تا پایان حیات]، سرور مخلوقات و بشریت خواهد بود. پروردگارا! تا روز قیامت درود، سلام و برکت بفرست بر سرورمان محمد و بر خاندان و یارانش و نسل او و کسی که محبت او در دل دارد و کسی که از او پیروی کند.

پروردگارا، ما را علمی نیست جز آن چه به ما آموختی، به راستی که دانا و باحکمتی، بار الها، آن چه به سود ماست، به ما بیاموز و از آن چه به ما آموختی، به ما منفعت برسان و بر علم ما بیفزای، حق را به ما حق بنما و توفیق پیروی از آن را نصیبمان گردان و باطل را به ما باطل بنما و توفیق اجتناب از آن را به ما ارزانی کن و ما را از کسانی بگردان که سخن را می‌شنوند و از بهترینش پیروی می‌کنند و با رحمت خود ما را در زمره‌ی بندگان نیکوکارت قرار ده..

هدایت انسان به خوبی ها به سبب کار نیک او است

برخی از مردم یا بیشتر آنان باوری نادرست دارند، زیرا آن را بررسی و درک نمی کنند و باورشان را بر قرآن کریم عرضه نمی نمایند بلکه آن را به ارث برده و بدون درک وفهم آن را نقل می کنند و از جمله ی این باورهای باطل این است که می گویند دنیا محل عیش ونوش است و روزی به نفع تو و روزی به زیان تو است و روزگار فریبکار است و تقدیر بی رحم است. اگر دنیا قسمت باشد چه کسی قسمت کرده است و بر اساس چه معیاری تقسیم نموده است و اگر روزگار فریبکار است روزگار چه کسی است و اگر تقدیر مسخره است تقدیر کیست؟ قرآن کریم است یا احادیث شریف؟ یا سخنی است که خداوند برایش قدرتی قرار نداده است. خداوند می فرماید:

" عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّهم عَنْهم قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:

(( ((اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يُؤْذِينِي ابْنُ آدَمَ يَسُبُّ الدَّهْرَ وَأَنَا الدَّهْرُ بِيَدِي الأَمْرُ أُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ)) 

 ((خداوند عزوجل می فرماید فرزند آدم مرا آزار می دهد، روزگار را نفرین می کند و من روزگار هستم و امور در دستان من است و شب و روز را می آفرینم)) ))

[ [بخاري ومسلم] ]

و شاید بگویند :

پادشاه پادشاهان وقتی می بخشد دلیل را نپرس

خداوند به هر که خواهد می بخشد پس ادب نگه دار

نه برادر ...

پادشاه پادشاهان وقتی می بخشد برخیز ودلیل را بپرس

 خداوند به هر که خواهد می بخشد پس حد ادب را نگه دار

حقیقت این است که خداوند ذره ای از حق کسی را پایمال نمی کند،

﴿ ﴿فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ﴾ 

 (پس هر كه هموزن ذره‏ اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد* و هر كه هموزن ذره‏ اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد) ﴾

[ [زلزله/7] ]

و در حدیث قدسی آمده است :

از ابوذر از پیامبر  صلی الله علیه وآله وسلم از خداوند عزوجل روایت شده که فرموده است:

(( (( يَا عِبَادِي إِنِّي حَرَّمْتُ الظُّلْمَ عَلَى نَفْسِي وَجَعَلْتُهُ بَيْنَكُمْ مُحَرَّمًا فَلا تَظَالَمُوا يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلا مَنْ هَدَيْتُهُ فَاسْتَهْدُونِي أَهْدِكُمْ يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ جَائِعٌ إِلا مَنْ أَطْعَمْتُهُ فَاسْتَطْعِمُونِي أُطْعِمْكُمْ يَا عِبَادِي كُلُّكُمْ عَارٍ إِلا مَنْ كَسَوْتُهُ فَاسْتَكْسُونِي أَكْسُكُمْ يَا عِبَادِي إِنَّكُمْ تُخْطِئُونَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَأَنَا أَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا فَاسْتَغْفِرُونِي أَغْفِرْ لَكُمْ يَا عِبَادِي إِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا ضَرِّي فَتَضُرُّونِي وَلَنْ تَبْلُغُوا نَفْعِي فَتَنْفَعُونِي يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَتْقَى قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مِنْكُمْ مَا زَادَ ذَلِكَ فِي مُلْكِي شَيْئًا يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أَفْجَرِ قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِنْ مُلْكِي شَيْئًا يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِرَكُمْ وَإِنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ قَامُوا فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ فَسَأَلُونِي فَأَعْطَيْتُ كُلَّ إِنْسَانٍ مَسْأَلَتَهُ مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِمَّا عِنْدِي إِلا كَمَا يَنْقُصُ الْمِخْيَطُ إِذَا أُدْخِلَ الْبَحْرَ يَا عِبَادِي إِنَّمَا هِيَ أَعْمَالُكُمْ أُحْصِيهَا لَكُمْ ثُمَّ أُوَفِّيكُمْ إِيَّاهَا فَمَنْ وَجَدَ خَيْرًا فَلْيَحْمَدِ اللَّهَ وَمَنْ وَجَدَ غَيْرَ ذَلِكَ فَلا يَلُومَنَّ إِلا نَفْسَهُ )) 

 ((ای بندگان من همانا من ظلم را برخودم حرام قرارداده ام و آن را در میان شما (نیز) حرام گردانده ام ، پس به یکدیگر ظلم نکنید، ای بندگان من همه شما گمراه هستید مگر آنی را که من هدایتش (و راهنمائیش) نموده ام ، ‌پس از من هدایت (وراهنمائی) بخواهید شما را هدایت (و راهنمائی) می کنم ، ای بندگان من همه شما گرسنه اید ، مگرآنی که من خوراکش داده ام، پس از من خوراک بخواهید من به شما خوراک می دهم ، ای بندگان من همه شما برهنه اید ، مگرآنی که من پوشانده ام ، پس از من درخواست (لباس و) پوشش نمائید شما را (لباس داده و) می پوشانم ، ای بندگان من همانا (همه) شما در شب و روز خطا (وگناه) می کنید ، و(این، فقط) من هستم که تمام گناهان را (برهرکس که بخواهم) می آمرزم، پس از من آمرزش بخواهید من (گناهان را) برایتان می آمرزم ، ای بندگان من همانا شما (بندگان) هرگز به ضررم نمی رسید که بتوانید به من ضرری برسانید، (و) هرگز شما (بندگان) به نفعم نمی رسید که بتوانید به من نفعی برسانید ، ای بندگان من اگراولتان وآخرتان و انس تان و جن تان (همه و همه ، برای همکاری) با پرهیزگارترین قلب یک مردی از شما باشید این (کارتان) به مُلک (وپادشاهی) من چیزی را اضافه نمی کند، ای بندگان من اگراولتان وآخرتان و انس تان و جن تان (همه و همه ، برای همکاری) با بدکارترین قلب یک مردی از شما باشید این (کارتان) از مُلک (وپادشاهی) من چیزی را کم نمی کند، ای بندگان من اگراولتان وآخرتان و انس تان و جن تان (همه و همه) برزمینی بایستند و سپس (هریک) ازمن (چیزی) بخواهد و سپس من درخواست هریک را برآورده نمایم ، این (برآورده نمودن حاجت های آنان) ازآنچه نزد من است (چیزی را) کم نمی کند، مگرهمان اندازه که سوزن زمانی که دردریا فروبرده می شود، ای بندگان من همانا این اعمال و کردارتان است که برایتان حفظ و شمارش می کنم ، وسپس (پاداش و سزای) آنها به شما می دهم ، پس هر کس خیر و خوبی دید ، باید که ستایش الله (متعال) را بجا آورد و هرکس غیرآن را دید بجز خودش هرگز کس دیگری را ملامت نکند .)) ))

[ [مسلم] ]

اما اختلاف مردم در قسمت و بهره شان از دنیا است که در بیشتر حالات بر وفق مراد یا بر خلاف خواسته ها است و آسانی و سختی در قرآن کریم بنا به دلایلی به وجود می آید که خداوند می فرماید:

﴿ ﴿وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى * وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى * وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى * إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى * فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى * وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى * وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى * وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى * وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى * إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى * وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى﴾ 

 (سوگند به شب چون پرده افكند *سوگند به روز چون جلوه‏ گرى آغازد *و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد *كه همانا تلاش شما پراكنده است *اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت *و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد *بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت *و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى ‏نياز ديد *و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت *بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى ‏آيد *همانا هدايت بر ماست*و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست) ﴾

[ [ليل/1-13] ]

پس آسانی و توفیق تصادفی نیست بلکه چیزی است که خداوند برای پاداش دادن به کسی که به دستوراتش پایبند است و از آنچه خدا به او داده به نیت تقرب می بخشد، آفریده است اما دشواری وعدم توفیق بدشانسی نیست بلکه مجازاتی است برای کسی که از دستوراتش سرپیچی می کند و خساست می ورزد ومال می اندوزد. خداوند می فرماید :

﴿فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى * وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى * وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى * وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى﴾

(اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت *و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد *بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت *و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى ‏نياز ديد *و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت *بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود)

[ [لیل/5-10] ]

کدام یک از ما امیدی به توفیق در زندگی، در کسب وکار و در ازدواج و در فرزندان و در تحصیلش ندارد و کدام یک از ما به آسانی رفع نیازهای زندگی و حل مشکلاتش ندارد اگر پاداش نیکو را باور کند یعنی به خدا ایمان بیاور، پایبند باش، ببخش و بخل نورز، یاری کن و ناتوانی نکن و حمایت کن و بهانه نیاور تا امورت را آسان و نیازهایت را برآورده یابی و خداوند می فرماید:

﴿ ﴿مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً﴾ 

 (هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكيزه‏ اى حيات [حقيقى] بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى‏ دادند پاداش خواهيم داد) ﴾

[ [نحل:97] ]

﴿ ﴿مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِراً عَلِيماً﴾ 

 (اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد خدا مى‏ خواهد با عذاب شما چه كند و خدا همواره سپاس‏پذير [=حق‏ شناس] داناست) ﴾

[ [نساء/147] ]

وتا زمانی که شخص یاور برادرش باشد، خداوند یاور او است .

و اگر تمام درها بر روی شخص بسته شود وچاره ای برایش نمانده باشد و امور ساده سخت و آسودگی اش دشواری شده باشد نباید تقدیر را متهم و روزگار را دشنام دهد بلکه باید این فرموده ی الهی را یاد نماید که:

﴿ ﴿وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى * وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى﴾ 

 (و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى ‏نياز ديد *و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت *بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود) ﴾

[ [لیل/8-9] ]

﴿ ﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴾

 (و هر كس از ياد من دل بگرداند در حقيقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى ‏كنيم) ﴾

[ [طه/124] ]

و این حدیث رسول الله صلى الله عليه وسلم را یادآور شود که :

(( (( ما من عثرة ولا اختلاج عرق ، ولا خدش عود ، إلا بما قدمت أيديكم وما يعفو الله أكثر )) 

 ((هر لغزش يا جنبش رگ (بىن) يا خراش ناشی از چوب به خاطر گناهی است که انجام داده‌اید اما آمرزش خداوند بیشتر است)) ))

و اگر قصد نجات از این حالت دشوار و این آشفتگی شدید و سختی را داری باید توبه ی نصوح کنی و کار نیک نمایی. بنگر چطور خداوند از سختی آسانی می آورد و از ناتوانی توان و از ناآرامی آرامش می آورد: خداوند می فرماید :

﴿ ﴿مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ﴾ 

 (هر كه مى ‏پندارد كه خدا [پيامبرش] را در دنيا و آخرت هرگز يارى نخواهد كرد [بگو] تا طنابى به سوى سقف كشد [و خود را حلق‏آويز كند] سپس [آن را] ببرد آنگاه بنگرد كه آيا نيرنگش چيزى را كه مايه خشم او شده از ميان خواهد برد) ﴾

[ [حج/15] ]

تا به وسیله ای بالا رود... یعنی کار نیک انجام دهد ..

سپس هر زشتی را ببرد و بنگرد آیا نیرنگ وی آنچه مایه ی خشمش شده را از بین می برد

به همین دلیل ایشان  صلی الله علیه وآله وسلم فرموده است :

(( (( لا يخافن العبد إلا ذنبه ، ولا يرجون إلا ربه )) 

 ((بنده تنها باید از گناهش بترسد و تنها باید به پروردگارش امیدوار باشد)) ))

و هر چیزی حقیقتی دارد و بنده ای تا نداند که آنچه به او رسیده برای مجازاتش نیست و هر چه برای مجازات او است به عنوان مصیبتی برای  او نیست.

و نگویید من چنین و چنان کردم و بگویید خداوند مقدر کرده و هر چه بخواهد انجام می دهد و واژه ی اگر کار شیطان را پیش می برد. از ابی هریره از پیامبر  صلی الله علیه وآله وسلم روایت شده که فرمود:

(( ((الْمُؤْمِنُ الْقَوِيُّ خَيْرٌ وَأَحَبُّ إِلَى اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِ الضَّعِيفِ وَفِي كُلٍّ خَيْرٌ احْرِصْ عَلَى مَا يَنْفَعُكَ وَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ وَلا تَعْجَزْ وَإِنْ أَصَابَكَ شَيْءٌ فَلا تَقُلْ لَوْ أَنِّي فَعَلْتُ كَانَ كَذَا وَكَذَا وَلَكِنْ قُلْ قَدَرُ اللَّهِ وَمَا شَاءَ فَعَلَ فَإِنَّ لَوْ تَفْتَحُ عَمَلَ الشَّيْطَانِ)) 

 ((مؤمنِ نيرومند ، بهتر و نزد خدا محبوب تر از مؤمن ناتوان است ، گرچه در هر يك ، خيرى است . براى به دست آوردن آنچه برايت سودمند است ، سرسختانه بكوش و از خدا يارى بخواه و از خود عجز نشان مده ، و اگر دچار مشكلى شدى ، مگو : «اگر چنين مى كردم ، چنين و چنان مى شد»؛ بلكه بگو : «اين تقدير خدا بود و هرچه خدا بخواهد ، همان مى شود» ؛ زيرا «اگر» گفتن ، راه بر كردار شيطان مى گشايد)) ))

[ [مسلم] ]

مصیبت یا کفاره است یا آزمایش یا مجازات

دو نکته باقی ماند که نادانان و فاسقان و فاسدان در آن بحث و جدل می کنند و آن دو مومن آزمایش شده و فاسد رها شده است و به گمان زیاد مردم وقتی باور دارند دنیا قسمت و شانس است شاید از این دو مورد تاثیر می پذیرند .
بنابراین در حق مومن آزمایش شده می گوییم: هر مصیبتی مجازات نیست برخی مصیبت ها برای پیشگیری مومن از ورود به گناه است و در حدیث شریف آمده است:

(( (( إن الله ليحمي صفيه من الدنيا كما يحمي أحدكم مريضه من الطعام ))

 ))خداوند دوستانش را از دنیا حمایت می‌کند مانند یکی از شما که مراقبت غذای بیمارتان هستید((. ))

 و برخی از مصیبت ها کفاره ی گناهان است از عائشه از پیامبر  صلی الله علیه وآله وسلم روایت شده که فرموده است:

(( ((مَا مِنْ مُسلم يُشاكُ شوكة فما فوقها إلا كُتبتْ له بها درجة ، ومُحِيَتْ عنه بها خطيئة )) 

 (هر مسلمانی که یک خار یا چیزی سخت تر از آن به او آسیبی بزند برایش درجه ای نوشته می شود و با این کار یک گناه از گناهانش پاک می شود) ))

[ [مسلم وبخاری] ]

و برخی از مصیبت ها آزمایش و امتحان اند تا بنده با آن به بالاترین درجات برسد. از فاطمه بنت یمان روایت است که گفته است:

(( ((أَتَيْنَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَعُودُهُ فِي نِسَاءٍ فَإِذَا سِقَاءٌ مُعَلَّقٌ نَحْوَهُ يَقْطُرُ مَاؤُهُ عَلَيْهِ مِنْ شِدَّةِ مَا يَجِدُ مِنْ حَرِّ الْحُمَّى قُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ لَوْ دَعَوْتَ اللَّهَ فَشَفَاكَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ مِنْ أَشَدِّ النَّاسِ بَلَاءً الْأَنْبِيَاءَ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ))

 ((نزد رسول الله آمدیم و با تعدادی از زنان از ایشان عیادت کردیم. دیدیدم مشکی آویزان است و از شدت تب آب آن قطره قطره بر ایشان می چکد گفتیم ای رسول خدا چرا دعا نمی کنی تا خداوند شفایت دهد. رسول الله  صلی الله علیه وآله وسلم فرمود پیامبران از جمله بیشترین افرادی اند که مورد آزمایش قرار می گیرند سپس کسانی که پس از آنان می آیند سپس کسانی که پس از آنان می آیند سپس کسانی که پس از آنان می آیند)) ))

[ [احمد وطبراني] ]

خداوند می فرماید :

﴿ ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ * أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ﴾ 

 (و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى ‏آزماييم و مژده ده شكيبايان را * [همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مى‏ گويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مى‏ گرديم) ﴾

[ [بقره/155-157 ] ]

و سیدنا علی می گفت: خشنودی از مصیبت های تقدیر بالاترین درجه ی یقین است.

و ایشان  صلی الله علیه وآله وسلم فرموده است :

از صهیب از رسول الله  صلی الله علیه وآله وسلم نقل است که می فرمود:

(( ((عَجِبْتُ لأَمْرِ الْمُؤْمِنِ إِنَّ أَمْرَ الْمُؤْمِنِ كُلَّهُ لَهُ خَيْرٌ لَيْسَ ذَلِكَ لِأَحَدٍ إِلَّا لِلْمُؤْمِنِ إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ وَكَانَ خَيْرًا وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ وَكَانَ خَيْرًا)) 

 ((شگفتا [از حكم خداوند] دربارۀ كار مؤمن،كه همۀ كارهاى او خير است و اين،براى كسى جز مؤمن نيست.اگر ناز و نعمت نصيبش گردد،سپاس مى‌گزارد كه براى او خير است،و اگر سختى گريبانگيرش شود،شكيبايى مى‌ورزد،كه پس [باز هم]براى او خير است)) ))

[ [احمد] ]

و سیدنا عمر می گفت:

من به هر بلایی که گرفتار آمدم خداوند چهار نعمت در آن به من ارزانی داشت: اینکه در دینم نبود، بدتر از آن نبود، از خشنودی به آن محروم نشدم و امید پاداش بر آن داشتم .

اما فاسد رها شده را ببینید خداوند درباره اش چه می فرماید :

﴿ ﴿فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ﴾ 

 (پس چون آنچه را كه بدان پند داده شده بودند فراموش كردند درهاى هر چيزى [از نعمتها] را بر آنان گشوديم تا هنگامى كه به آنچه داده شده بودند شاد گرديدند ناگهان [گريبان] آنان را گرفتيم و يكباره نوميد شدند) ﴾

[ [انعام/44] ]

﴿ ﴿لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ * مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ﴾ 

 (مبادا رفت و آمد [و جنب و جوش] كافران در شهرها تو را دستخوش فريب كند* [اين] كالاى ناچيز [و برخوردارى اندكى] است‏ سپس جايگاهشان دوزخ است و چه بد قرارگاهى است) ﴾

[   [آل عمران:196-197] ] ]

﴿ ﴿فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ﴾ 

 (اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نياورد جز اين نيست كه خدا مى‏ خواهد در زندگى دنيا به وسيله اينها عذابشان كند و جانشان در حال كفر بيرون رود) ﴾

[ [توبه:55] ]

این بدلیل اصرار آنان به دنیا و بی نیازی شان از رحمت پروردگار و آنچه نزد او است، می باشد، خداوند متعال می فرماید:

﴿ ﴿مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُوماً مَدْحُوراً * وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً * كُلّاً نُمِدُّ هَؤُلَاءِ وَهَؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُوراً * انْظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلاً * لَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولاً﴾ 

 (هر كس خواهان [دنياى] زودگذر است به زودى هر كه را خواهيم [نصيبى] از آن مى‏ دهيم آنگاه جهنم را كه در آن خوار و رانده داخل خواهد شد براى او مقرر مى داريم* و هر كس خواهان آخرت است و نهايت كوشش را براى آن بكند و مؤمن باشد آنانند كه تلاش آنها مورد حق‏ شناسى واقع خواهد شد* هر دو [دسته] اينان و آنان را از عطاى پروردگارت مدد مى ‏بخشيم و عطاى پروردگارت [از كسى] منع نشده است* ببين چگونه بعضى از آنان را بر بعضى ديگر برترى داده‏ ايم و قطعا درجات آخرت و برترى آن بزرگتر و بيشتر است* معبود ديگرى با خدا قرار مده تا نكوهيده و وامانده بنشينى) ﴾

[ [اسراء] ]

یا آن طور که فرموده است .

خودتان را پیش از آنکه محاسبه شوید، حسابرسی کنید. و میان خود و پروردگارتان ارتباط برقرار کنید تا سعادتمند شوید. و بدانید که ملک الموت ما را به سوی دیگری رها کرده است و از دیگران به سوی ما خواهد آمد پس باید به هوش باشیم. باهوش کسی است که خود را کم می شمارد و برای پس از مرگ کار می کند و ناتوان کسی است که از شهوت هایش پیروی می کند و از خداوند آرزوهای بلند می خواهد

وسپاس خداوند جهانیان را

***

خطبه دوم:

الحمد لله رب العالمين ، وأشهد أن لا إله إلا الله ولي الصالحين ، وأشهد أن سيدنا محمداً عبده ورسوله صاحب الخلق العظيم .

دعا :

خدایا ما را در زمره كسانى كه هدايت فرموده‏اى هدايت فرما و از آنان كه عافيت بخشيده‏اى قرار ده و ما را مورد مهر قرار ده در ميان آنان كه بايشان مهر ورزيدى و بآنچه را كه بر ما ارزانى داشته‏اى بركت عطا فرما، و ما را از شرّ حكمى كه براى معصيت‏كاران مقرّر داشته‏اى حفظ كن، زيرا توئى كه فرمان ميدهى و كسى را بر تو فرمانى نيست، بار خدایا به ما ببخش و از ما نگیر و ما را اکرام کن و خوار نکن و ما را برگزین و کسی را بر ما برتری نده و ما را خشنود کن و از ما خشنود باش ، بار خدایا چهره های ما را با روشنی حفظ کن و به سیاه رویی خوار نکن تا به دنبال شر بندگانت باشیم و دچار ستایش بخشندگان و نکوهش بخیلان شویم و تو بالاتر از همه بخشندگانی و خزینه های آسمان و زمین همه به دست تو است.

بارخدایا ما را به اعمال نیک رهنمون شو که تنها تو به اعمال نیک هدایت می کنی و ما را از کارهای بد باز بدار که تنها تو از بدی ها باز می داری.